آزمایش سرطان کلورکتال

آزمایش سرطان کلورکتال یکی از روشهای تشخیص به موقع این بیماری است. سرطان کلورکتال یا همان سرطان روده و رکتوم دومین سرطان کشنده در آمریکا بین زنان و مردان بالای ۵۰ سال میباشد. آزمایشات سرطان کلورکتال اگر درست انجام شوند میتوانند زندگی فرد را نجات دهند. خوبی این نوع سرطان در این است که وضعیت پیش سرطانی (پولیپ ها) قابل شناسایی و قابل درمان هستند چون برداشت پولیپ های پیش سرطانی از بروز سرطان جلوگیری میکند. علاوه براین اگر سرطان در مراحل اولیه شناسایی شود تا ۹۰ درصد قابل درمان است.

آزمایشات روتین برای افرادی است که علائمی ندارند. بیمارانی که دچار خون ریزی رکتوم ، تغییر حالت مدفوع ، دل درد و یا کاهش وزن بی دلیل شده اند باید تحت مراقبت پزشکی قرار گیرند حتی اگر آزمایشات روتین را دنبال میکنند.

افرادی که میخواهند تحت آزمایشات روتین قرار بگیرند باید به موارد زیر توجه کنند:

افراد بستگی به سن و سابقه ی خانوادگی در معرض خطر این بیماری هستند. اگر جواب شما به هر یک از پرسش های ذیل مثبت است باید با جراح کلورکتال خود برای انجام آزمایشات لازم مشورت کنید:

• آیا سن شما ۵۰ یا بالاتر است؟
• آیا پدر ، مادر ، خواهر ، برادر شما سرطان کلورکتال داشته اند؟
• آیا پدر ، مادر ، خواهر ، برادر شما پولیپ روده داشته اند؟
• آیا مبتلا به بیماری های التهاب روده مانند کرون یا کولیت میباشید؟

احتمال ابتلا برای برخی افراد خاص بسیار بالاتر است مثل کسانیکه شرایط ارثی غیرمعمول مانند پولیپ آدنوماتوز خانوادگی داشته اند که طی آن صدها پولیپ در روده تشکیل میشود. احتمال اینکه این دسته از بیماران به سرطان کلورکتال مبتلا شوند تقریبا ۱۰۰ درصد است و معمولا قبل از سن ۵۰ سالگی رخ میدهد.

سرطان غیر-پولیپی ارثی یا HNPCC یکی دیگر از شرایط غیرمعمول ارثی است که در خانواده های پر جمعیت و در سنین پایین دیده میشود. سرطان های کبد ، رحم ، تخمدان و مثانه هم در این خانواده ها دیده میشود. خطر ابتلا به سرطان کلورکتال در این حالت حدود ۷۰% تا سن ۶۵ سالگی است.

برخی بیماری های ژنتیکی مانند MYH و شکل تضعیف شده ی FAP هم با خطر بالا همراه است. بیماران با التهاب روده مانند کرون یا کولیت هم با خطر بالا مواجه هستند و کلا بستگی دارد به وسعت و زمان و شدت التهاب و همچنین کولیت شدید که کل روده برای بیش از ده سال درگیر باشد.

وضعیت های عمومی دیگر مانند هموروئید ، دیورتیکول و بیماری روده ی تحریک پذیر در خطر ابتلای بالا قرار ندارند.

منبع: https://clinicdarman.com/

هموروئید یا بواسیر در بارداری و روش های درمان آن

بواسیر یا هموروئید (به انگلیسی Hemorrhoids) یکی از ناخوشایندترین عوارض بارداری است. برخی از این ناراحتی خجالت می کشند و در مورد این ناراحتی برخلاف حالت تهوع و تورم پاها زیاد صحبت نمی شود. با این حال خوشبختانه راهکارهای ساده ای برای درمان بواسیر در بارداری یا پیشگیری از ایجاد آن وجود دارد.

علائم بواسیر

میزان تورم ایجادشده توسط بواسیر معمولاً از اندازۀ یک نخود تا اندازۀ یک حبه انگور متفاوت است و ‌‌‌‌‌می‌تواند داخل مقعد یا خارج از آن باشد. بواسیر ‌‌‌‌‌می‌تواند باعث خارش و احساس ناراحتی یا درد شدید در ناحیۀ مقعد شود. گاهی نیز باعث خونریزی از مقعد، مخصوصاً هنگام دفع ‌‌‌‌‌می‌شود. در اغلب موارد، اگر بواسیر در دوران بارداری شروع شده باشد، پس از زایمان به تدریج بهبود ‌‌‌‌‌می‌یابد، مخصوصاً اگر احتیاط لازم برای پیشگیری از یبوست را انجام دهید. اگر فرد پیش از بارداری بواسیر داشته باشد، احتمال شدیدتر شدن آن در دوران بارداری بیشتر است. 

علائم بواسیر در بارداری 

بواسیر یا هموروئید عروق خونی متورم در ناحیه مقعد است که باعث خارش، ناراحتی یا درد می شود. هموروئید شبیه به خوشه انگور است که از مقعد خارج شده است.

بواسیر معمولا در سه ماه اول بارداری یا بعد از زایمان شکل می گیرد. علائم هموروئید در بارداری عبارت اند از:

-خارش مقعد

-درد مقعد، به ویژه در زمان نشستن

-خون قرمز روشن در مدفوع

-درد در زمان خارج شدن مدفوع، توده های سخت و دردناک در مقعد

علت بواسیر در بارداری 

بواسیر یا هموروئید به دلیل افزایش جریان خون در رگ های نیمه پایین بدن به وجود می آید. فشار بیش از حد به این رگ ها منجر به تورم یا حجیم شدن رگ های خونی می شود که به رگ ها در این حالت هموروئید یا بواسیر می گویند. بیماری بواسیر در زنان باردار شایع تر است. از جمله علل شایع ابتلا به بواسر در بارداری عبارت اند از:

در دوران بارداری رشد رحم فشار زیادی روی رگ های لگنی یا رگ های نیمه پایینی وارد می کند. در نتیجه سرعت جریان خون در این رگ ها کم شده، فشار زیاد می شود و منجر به ایجاد هموروئید یا بواسیر خواهد شد. 

یبوست در زنان باردار به شدت شایع است. زمانی که برای اجابت مزاج زیاد فشار می آورید، در ناحیه مقعدی فشار اضافی وارد شده و باعث ایجاد بواسیر یا شدیدتر شدن آن می شود. 

زنان باردار همچنین سطح بالایی از هورمون ها به نام پروژسترون را در بدن خود دارند. این هورمون دیواره رگ ها را شل کرده و به همین دلیل احتمال تورم و هموروئید در آن ها بیشتر می شود. همچنین هورمون پروژسترون روی دستگاه گوارش نیز تاثیر داشته و احتمال ابتلا به یبوست را بیشتر می کند.

سرطان کولون چه علائمی دارد و چگونه درمان می شود؟

سرطان کولون سومین سرطان شایع دنیا شناخته شده و چیزی در حدود ۱۵ درصد از انواع سرطان ها را به خود اختصاص داده است. این سرطان دومین علت مرگ و میر ناشی از سرطان در ایالات متحده ی آمریکاست و خبر بدتر اینکه متاسفانه شیوع آن در بین جوانان در سال های اخیر به شدت افزایش یافته است.

میزبان سرطان کولون سلول های روده ی بزرگ و رکتوم است و این یعنی باید نگاهی به رژیم غذایی و عادات و رفتارهای خود داشته باشیم. بررسی ها نشان داده است که بین سرطان کولون و سبک زندگی و تغذیه ی افراد رابطه ی معناداری وجود دارد و این یعنی می توان تا حدودی از بروز آن پیشگیری کرد.

سرطان کولون چیست؟

سرطان کولون (CRC) که با نام سرطان روده ی بزرگ و سرطان رکتوم هم شناخته می شود بافت های روده ی بزرگ و قسمت های انتهایی آن را درگیر خود می کند. سرطان کولون زمانی آغاز می شود که روند رشد و تکثیر سلول های بافت روده از حالت طبیعی و نرمال خود خارج شده و با رشد بیش از اندازه ی آنها توده ای از سلول های خوش خیم در روده ی بزرگ یا رکتوم ایجاد می شود که همان پولیپ ها هستند. در این شرایط ممکن است این توده ی سلولی حالت خوش خیم بودن خود را حفظ کند و یا تبدیل به توده ی بدخیم شود و این آغاز سرطانی شدن سلول هاست.

این بیماری هم تمایلات ژنتیکی و وراثتی دارد و هم می تواند در اثر شرایط محیطی و نوع سبک زندگی به وجود بیاید. به هر حال الگوی مشخصی برای علت این تغییر رفتار در سلول های روده شناخته نشده است ولی مشخص شده است که افراد در سال های بعد از ۴۰ زندگی خود در برابر حمله ی سرطان کولون آسیب پذیرترند و در صورت ابتلای یک نفر از بستگان درجه اول یا دوم به این بیماری خطر حمله ی این بیماری ۲ تا ۳ برابر افزایش می یابد.

ضمن اینکه بیشترین تعداد افراد مبتلا به سرطان کولون در میان افرادی مشاهده می شود که با زندگی شهری و ماشینی بیشتر درگیر هستند. این شاید نمای خوبی از سرطان کولون به ما نشان دهد که علت تغییر رفتار سلول ها از کجا می تواند نشات بگیرد.

علائم سرطان کولون

در اولین مرحله ی سرطان کولون همه چیز آرام و بی سر و صدا پیش می رود. اولین زنگ خطر این بیماری با تغییر شکل مدفوع و به شکل خونریزی حین دفع خود را نشان می دهد. این خونریزی با خونریزی های ناشی از بواسیر یا هموروئید کاملا متفاوت ست.
با پیشرفت سرطان کولون علائم و نشانه های زیر به وجود می آیند:

• تغییر محسوس در عادات اجابت مزاج به شکل اسهال و یبوست مداوم و دوره ای
• وجود خون در مدفوع به شکل خون روشن یا خون تیره
• احساس تخلیه ی ناقص مدفوع پس از هر بار اجابت مزاج
• احساس درد و دل پیچه در قسمت های مختلف شکم
• نفخ شکم
• کاهش وزن ناگهانی
• ضعف و خستگی شدید
• حالت تهوع و استفراغ
• باریک شدن غیر طبیعی مدفوع
• احساس درد و ناراحتی هنگام اجابت مزاج
• کم خونی و فقر آهن
• یرقان و زردی پوست و چشم
• بی اشتهایی

فاکتورهای متعددی وجود دارد که بتوانیم گروه های پرخطر را در برابر سرطان کولون دسته بندی و مشخص کنیم. همه ی ما به نحوی در برابر خطر این بیماری قرار داریم و نمی توانیم به طور قطعی مشخص کنیم که به سراغ کدام یک از ما خواهد آمد ولی بر اساس قوی ترین تئوری ها افزاد زیر در گروه پرخطر و آسیب پذیر در برابر این بیماری قرار می گیرند.

• افرادی که در خانواده ی درجه ۱ و ۲ خود سابقه ی سرطان روده دارند می توانند حامل ژن خطرناک باشند.
• افرادی که DNA و ژن های آنها بنا بر علل متعددی مخدوش و صدمه دیده است.
• افرادی که به پولیپ روده مبتلا هستند.
• افرادی که در سنین بالای ۴۰ زندگی خود به سر می برند.
• افرادی که در زندگی خود رژیم های غذایی غلط و پرخطری داشته اند.مثل استفاده ی مداوم از غذاهای فرآوری شده مانند سوسیس و کالباس، فست فود ها ، گوشت قرمز، غذاهای بدون فیبر ، روغن گیاهی تصفیه شده و عدم استفاده ی کافی از میوه ها و سبزیجات در طول روز.
• افرادی که به چاقی و اضافه وزن مبتلا هستند.
• افرادی که در طول روز تحرک کافی ندارند و ورزش نمی کنند.
• افرادی که بیش از اندازه از نوشیدنی های الکلی استفاده می کنند.
• افرادی که از دخانیات و سیگار استفاده می کنند.
• افرادی که به بیماری دیابت مبتلا هستند.
• افرادی که سابقه ی بیماری التهابی روده همچون کرون روده یا کولیت اولسراتیو داشته اند.
• افرادی که به سایر انواع سرطان ها مبتلا بوده و تحت پرتودرمانی قرار گرفته اند.
• افرادی که دارای نژاد آمریکایی آفریقایی هستند.

منبع: کلینیک مهنا

مواردی که باید در هنگام تبخال تناسلی رعایت شود

تبخال تناسلی بوسیله ویروس HSV II ایجاد مـی شـود. ویـروس تبخال، دهـان، نواحی تناسـلی، نـواحی اطـراف مقعـد و انگشـتان را تحـت تـاثیر قـرارمی دهد. در اولین شیوع و ابـتلا تبخال، ایـن ویـروس در رشـته عصـبی پنهان می شـود کـه در ایـن محـل هـیچ گونـه علائـم و نشـانه هـا بـروز نمی نماید. با این حال در برخی افراد در سطح پوست عود نمی کند.

در محل یا نزدیک محلی است که ابتدا درگیر شده بود.  این حالت زمانی ایجاد می شود که شخص مریض یـا سـالخورده و پیـر یـا دارای ضـعف ایمنی داشته باشد. در برخی افراد هرگز شیوع دوم تبخال ندارند .این حالت زمانی که فـرد مـریض شـود یـا در سـالخوردگان یـا در ضـعف سیستم ایمنی ویروس تبخال در این افـراد عـود مـی کنـد و علائـم آن بروز می کند.

طول درمان تبخال تناسلی

طول دوره مصرف دارو حداقل ۵ و حداکثر ۱۴ روز در دوره حاد بیماری است

دو نوع تبخال (هرپس) وجود دارد هر دو نوع آن مسری و واگیر است اما

نوع  I   بیشتر دهان و بینی را درگیر می کند.

نـوع   II بیشـتر دسـتگاه تناسـلی و اطـراف مقعـد را درگیـر میکند.

عفونت های مقعدی و تناسلی معمولاً توسط نوع ویروس نوع ۲ تبخال ایجاد می شود. تبخال تناسلی روی لب و دهان هم گاهی دیده می شود که علـت آن شیوع مقاربت دهانی در بین افراد است.

 علائم تبخال تناسلی   

در زنان و مردان یک یا چند علامت ذیل ممکن است دیـده شـود کـه شامل:

  خارش یا سوزش در ناحیه مقعد یا دستگاه تناسلی

  تاول های کوچک حاوی مایعات

  این تاول ها می ترکد و زخم های کوچکی که می تواند خیلی دردنـاک باشد، ایجاد می نماید بعد از مدتی این  زخم ها خشک می شود و دمل و جای  زخم از آنها باقی می ماند. در اولین ابتلا مدت زمان بین شروع تا ترمیم زخم ۴ – ۲ هفته طول می کشد.

  درد در زمـــان دفـــع ادرار در صـــورتی کـــه ادرار از رویزخم های باز عبور نماید.

  علائمی شبیه آنفولانزا کمر درد در زمان سردرد تورم غـدد و تب

در این مرحله بیماری شدیدا مسری و واگیر است. در عفونت مجدد معمولاً علائم خفیف تر اسـت. زخـم هـای کـوچکتر کمتر و دارای درد کمتر و ترمیم سریع تر است و همچنـین علائـم شـبهآنفولانزا ایجاد نمی کند.

انتشار هرپس  (تبخال تناسلی)

ویروس تبخال (هـرپس)  از طریـق تمـاس بـا پوسـت فـرد آلـوده منتقـل آلـوده می شود. ویروس محل ورودش را به بدن تحت تأثیر قرار می دهـد کـه می تواند در اثر تماس های ذیل باشد:

بوسیدن دهان به دهان

•   مقاربت جنسی ( اعم از واژنی دهانی یا مقعدی )

•   مقاربت دهانی

•   در این مرحله ویروس شدیدا واگیر و مسری است.

آزمایشات  

•   معاینه فیزیکی ناحیه تناسلی شما توسط پزشک

•   تهیه نمونه بوسیله سواپ از  زخمهای موجود

•   معاینه داخل لگنی برای خانم ها

•   نمونه ی ادرار

در صورتی که مشکوک به وجود عفونت های مقاربتی هستید ممکن است به طور همزمان بیش از یک نوع عفونت در یک زمان وجود داشته باشد بنابراین توصیه می شود که معاینه کامل صورت بگیرد.

شما می توانید به مجرد دیدن هرگونه علائم یـا نشـان های بـه پزشـک  مراجعــه کنیــد تــا  مــورد معاینــه قــرار گیرنــد. تســت هــای آزمایشگاهی نیز برای تایید بیماری و نظر پزشک باید انجام شود.

انجمن سلامت و بهداشت جنسی  NHS به طور معمول برای مقداری از عفونت هـای مقـاربتی آزمایشـاتی را انجـام مـی دهـد

تشخیص تبخال تناسلی و درمان

نمونه های تهیه شده در حین معاینه شما به آزمایشگاه ارسال خواهد شد و معمولاً تا دو هفته جواب آزمـایش را دریافـت خواهیـد کرد. درمـان ضروری نیست زیرا تبخال تناسلی به طور خودبخودی بهبود مـی یابـد. قرص هایی برای کاهش شدت عفونت هرپس تناسلی وجود دارد. ایـن قرص ها زمانی مؤثر هستند که در ۷۲ ساعت اول پس از شروع علائـم استفاده شوند. عفونت های راجعه تبخال تناسلی نیازی به درمان ندارند.

اگر مبتلا به تبخال تناسلی هستید، پزشـک بـه سؤالات شـما دربـاره عفونـت جـواب خواهـد داد پزشـک همچنین در مورد شـریک یـا شـرکای جنسـی شـما  سـؤالاتی خواهـد پرسید.

علائم تبخال تناسلی در زنان و مردان

تبخال تناسلی یکی از شایع ترین بیماری های عفونی پوستی است که از طریق برقراری روابط جنسی بین افراد منتقل می شود . بررسی ها نشان می دهد در حال حاضر بیش از 500 میلیون نفر در سر تا سر دنیا به این بیماری مبتلا هستند. برای بیماری تبخال تناسلی فعلا هیچ راه درمان قطعی و مشخصی شناخته نشده است و افرادی که ناقل آن هستند می توانند از طریق آمیزش جنسی آن را به شرکای جنسی خود منتقل کنند.

با توجه به عادات و رفتارهای جنسی جوانان می توان احتمال داد که هر روز برشمار تعداد مبتلایان به این بیماری افزوده می شود بدون اینکه درمانی برای آن وجود داشته باشد.

عفونت های STI دسته ای از بیماری های عفونی هستند که افراد از طریق برقراری رابطه ی جنسی با شریک جنسی شان به این بیماری ها مبتلا می شوند. از شایع ترین این بیماری ها می توان به سفلیس ، ایدز ، زگیل تناسلی و تبخال تناسلی اشاره کرد.

تبخال تناسلی چیست؟

تبخال تناسلی بیماری پوستی عفونی که از طریق برقراری رابطه ی جنسی با فرد آلوده به وجود می آید و به شکل تاول هایی با ظاهر تبخال معمولی ولی به شکل زخم های عفونی و دردناک در ناحیه ی تناسلی، مقعد، باسن، ران ها و اطراف دهان خود را نشان می دهد.

تبخال تناسلی به طور کلی در طول برقراری رابطه ی جنسی با فرد آلوده از طریق تماس مستقیم پوست با پوست، زخم و مایعات آلوده ی بدن او منتقل می شود و از آنجایی که به شدت مسری است در اولین تماس جنسی می تواند به شخص مقابل سرایت کند.

ویروسی که عامل تبخال تناسلی شناخت شده است می تواند تا پایان عمر در بدن میزبان باقی بماند و به صورت دوره ای همانند تبخال های معمولی عود کند. هرچه سیستم ایمنی بدنی فرد ضعیف تر باشد تعداد دوره های عود این بیماری افزایش می یابد.

ویروس تبخال تناسلی توانایی ادامه ی حیات در خارج از بدن را ندارد و از راه توالت فرنگی ، حوله، استخر و وسایل شخصی به هیچ وجه منتقل نمی شود.

تبخال تناسلی در زنان

به طور کلی زنان نسبت به عفونت تبخال تناسلی آسیب پذیری بیشتری دارند زیرا این ویروس از مردان به زنان راحت تر و سریع تر منتقل می شود. در روزهای اول این بیماری نشانه ی خاصی ندارد و معمولا بین 2 روز تا 2 هفته در حالت خاموشی به سر می برد ولی به تدریج علائم تبخال تناسلیدر نقاط زیر به وجود می آید:

• احساس سوزش و خارش در ناحیه ی تناسلی و مقعد
• به وجود آمدن تاول های پوستی دردناک در نزدیکی واژن، مقعد و باسن
• احساس درد در محل زخم ها هنگام عبور ادرار از روی آنها
• ترشحات واژن

تصویر عکس تبخال تناسلی در زنان

پس از اولین دوره ی این بیماری امکان عود و بازگشت مجدد بیماری در دوره های مختلف زندگی تا پایان عمر وجود دارد و از آنجایی که فرد به عنوان ناقل این ویروس شناخته می شود می تواند آن را به شریکجنسی خود منتقل کند.

بررسی ها نشان داده که میان ویروس عامل تبخال تناسلی و ابتلا به سرطان سرویکس ( سرطان دهانه ی رحم ) در زنان رابطه ی معناداری وجود دارد و ابتلای به این ویروس می تواند امکان ایجاد این نوع سرطان را در زنان به شدت افزایش دهد.

تبخال تناسلی در مردان

آسیب پذیری مردان نسبت به زنان نسبت به این بیماری کمتر است ولی بررسی ها نشان می دهد که درصد قابل توجهی از مبتلایان به تبخال تناسلی را جامعه ی مردان تشکیل می دهد. علائم کلی و نشانه های عمومی این بیماری در مردان با زنان تفاوتی ندارد و در اولین بار با احساس سوزش و خارش در ناحیه ی تناسلی و مقعد آغاز می شود و سپس علائم و نشانه های تبخال تناسلی در نقاط  زیر به وجود می آید:

• احساس سوزش و خارش در ناحیه ی تناسلی و مقعد
• به وجود آمدن تاول های پوستی دردناک در نزدیکی ران ها ، اندام تناسلی، بیضه ها ، مقعد و باسن

تصویر عکس تبخال تناسلی در مردان

علت تبخال تناسلی

تبخال تناسلی یا هرپس تناسلی یک عفونت ویروسی است که از طریق نوعی ویروس با نام هرپس سیمپلکس (HSV) به وجود می آید. این ویروس با ویروس عامل زگیل های تناسلی کاملا متفاوت است و به دو نوع زیر تقسیم بندی می شود:

• ویروس هرپس نوع اول (HSV-1)
• ویروس هرپس نوع دوم (HSV-2)

ویروس هرپس نوع اول منجر به ایجاد تبخال معمولی در اطراف دهان و لب ها می شود. تبخال تناسلی در اثر ویروس هرپس نوع دوم به وجود می آید و بر اثر برقراری رابطه ی جنسی با فرد آلوده منتقل می گردد. این نوع تبخال ها با ظاهری شبیه به تبخال های معمولی به شکل یک زخم دردناک و عفونی که داخل آن پر از مایع است در بدن شخص ظاهر می شوند.

بر اساس نوع رفتار های جنسی افراد تبخال تناسلی در اطراف دهان، ناحیه ی تناسلی یا اطراف مقعد و باسن به وجود می آید. تبخال تناسلی میتواند پس از مدتی کوتاهی به طور کامل بهبود یابد و هیچ علامت خاصی نداشته باشد ولی از آنجایی که بدن فرد تا پایان عمر ناقل این ویروس می باشد همیشه امکان عود مجدد آن و انتقال به شریک جنسی وجود دارد.

کلینیک پایتخت

زگیل تناسلی خطرناک تر از ایدز

این بیماری که (کوندیلوما آکومیناتا Condylomata acuminata - یا زگیل تناسلی) نامیده میشود در آستانه اپیدمی شدن است و سال گذشته روزانه یک تا دو نفر از مبتلایان این بیماری مبتلا می شدند اما امسال این رقم به 10 تا 15 مرد در یک روز رسیده است.زگیل تناسلی

مردانی که به این بیماری مبتلا می شوند نزد پزشک متخصص مجاری ادرار می روند و زنان هم به پزشک متخصص زنان مراجعه می کنند. در بین زنان مبتلا به ایدز، این بیماری همیشه رواج داشته و میزان شیوع آن هم نسبت به قبل در میان این بیماران تغییری نکرده است.

زگیل تناسلی چیست؟

زگیل های تناسلی زائده های گوشتی کوچکی هستند که ممکن است در هر قسمتی از ناحیه تناسلی زن یا مرد ظاهر شوند. عامل این بیماری نوعی ویروس است که ازطریق تماس مستقیم با زگیل تناسلی و یا پوست آلوده به ویروس و اغلب از طریق ارتباط جنسی، منتقل می شود .این بیماری در بین افراد مبتلا به ایدز شیوع بیشتری دارد.

 

را ه های درمان این بیماری قداماتی مانند سوزاندن، منجمد کردن یا استفاده از لیزر عنوان می کند که بیشتر توسط پزشکان متخصص پوست انجام می شود.

 

راه مطمئن پیشگیری از این بیماری نیز تزریق واکسن آن است که براساس پیشنهاد سازمان بهداشت جهانی از حدود 9 سالگی تا حداکثر 25 سالگی و پیش از شروع فعالیت جنسی باید تزریق شود. ولی دکتر عبدالباقی تاکید می کند آن انواعی از ویروس که در واکسن هست، معمولاً علامت اش کمتر به صورت زگیل ظاهر می شود. ولی وقتی زگیل در کسی دیده می شود، نشانه آن است که ممکن است انواع دیگر ویروس هم از طریق جنسی به فرد منتقل شود و برای مقابله با آن انواع دیگر بهتر است به فرد واکسن تزریق شود.

 

برای کسانی که فعالیت جنسی شان آغاز شده، تزریق واکسن چندان فایده ای ندارد و بهتر است در صورت بروز عارضه زگیل تناسلی به روش های درمانی روی بیاورند.

 

حتی یک عدد از واکسن این بیماری در ایران موجود نیست و افراد باید آن را از خارج تهیه کنند.  این واکسن به ایران وارد شده و مانند بسیاری از واکسن ها که در ایران ساخته نمی شود، از خارج وارد می شود و بسیاری از پزشکان هم آن را در اختیار دارند.

 

خطرات زگیل تناسلی برای زنان

 

زگیل تناسلی می تواند عامل سرطان دهانه رحم باشد

 

زگیل تناسلی به خودی خود نه کشنده است و نه خطرناک اما از آنجا که می تواند عامل بیماری خطرناک سرطان دهانه رحم باشد باید بدان توجه شود. به گفته او اگر این ویروس زود تشخیص داده نشده و به سرطان پیشرفته منتهی شود، می تواند مرگ زا هم باشد اما در بیشتر مواقع ویروس زگیل تناسلی به سرطان منتهی نمی شود.

 

زگیل تناسلی توجه ما را به این لحاظ جلب می کند که کسی که زگیل دارد، ممکن است انواعی از این ویروس را که با سرطان دهانه رحم ارتباط دارد از طریق تماس جنسی کسب کرده باشد. بیشتر نگرانی ما این است، نه اینکه بگوییم همه کسانی که زگیل دارند حتماً سرطان دهانه رحم می گیرند. خود این بیماری اصلاً کشنده نیست و فقط از طریق جنسی منتقل می شود».

 

خطرناک بودن این بیماری را در بی علامتی آن می داند و می گوید ویروس این بیماری ممکن است وارد بدن فرد بشود ولی هیچ علامتی در او بروز نکند و این مدت تا سالیان سال هم طول بکشد. در تمام این سالها، فرد انتقال دهنده این بیماری است بدون آنکه بداند خودش هم بیمار است.

علائم پولیپ روده بزرگ چیست و نحوه تشخیص و درمان آن چگونه است؟

رشد پولیپ یا توده روده در پوشش داخلی آن، زمانی ایجاد می شود که مواد ژنتیکی داخل روده تغییر شکل میدهند و درنهایت منجر به پولیپ روده می شوند. این بیماری معمولاً در بزرگسالی اتفاق می افتد و در سال های اخیر میزان شیوع این بیماری به شدت گسترش یافته به گونه ای که در حدود ⅓ افراد بالای ۶۰ سال مشاهده می شود.

پولیپ روده بزرگ چیست؟

پولیپ روده به ایجاد توده یا بافت اضافه در داخل روده اطلاق می شود که یک بیماری گوارشی است و منشاء آن رشد سلول های  پوشش داخلی روده است. این پولیپ خطری نداشته و سرطانی نیست ولی اگر درمان نشود، ممکن است به سرطان روده مبدل گردد.

علائم پولیپ روده

این بیماری اغلب نشانه ی خاصی نداشته و به صورت تصادفی و در خلال یک آزمایش غربالگری کشف می شود. ولی در برخی موارد دارای نشانه های زیر می باشد:

• خون در مدفوع
• مدفوع سیاه ( نشان دهنده ی خونریزی قابل توجه از پولیپ )
• کم خونی و فقر آهن ( در اثر خونریزی مداوم از پولیپ و موجب علائمی مثل سرگیجه و ضعف می گردد. )
• اسهال ( به ندرت )
• یبوست ( نادر )
• تغییر در تعداد دفعات تخلیه مثانه
• ترشح مخاطی از مقعد
• درد یا گرفتگی عضلانی شکم

پولیپ روده چگونه تشخیص داده می شود؟

وجود پولیپ در مقعد معمولاً از روش های زیر صورت می گیرد :

• معاینه انگشتی مقعد
• عکس برداری از روده
• سیگموئیدوسکوپی : روشی جهت بررسی روده که  پزشک داخل کولون سیگموئید را با استفاده از یک لوله انعطاف پذیر مشاهده می نماید.
• کولونوسکوپی : روشی جهت مشاهده راست روده و روده بزرگ است که توسط یک لوله انجام می گیرد.

آیا پولیپ روده خطرناک است؟

اغلب این پولیپ ها بی خطر و غیر سرطانی هستند ولی با گذشت زمان ممکن است سرطانی شوند. پولیپ های کوچک به ندرت بدخیم می شوند اما پولیپ های بزرگ ممکن است سرطانی شوند

چه افرادی بیشتر در خطر ابتلا به پولیپ روده هستند؟

هرکسی احتمال ابتلا به پولیپ را دارد ولی افرادی با شرایط زیر امکان بیشتری برای ابتلا به این بیماری دارند:

• افراد بالای ۵۰ سال
• افرادی با سابقه خانوادگی
• افرادی که غذاهای چرب مصرف می کنند
• استعمال سیگار
• الکل
• ورزش نکردن
• وزن زیاد

پولیپ روده چگونه درمان می شود؟

پولیپ های ایجاد شده در روده باید جهت پیشگیری از بدخیم شدن آنها برداشته شوند و راهکار های مختلفی برای این منظور وجود دارد که می توان از آنها استفاده نمود  :

• از طریق غربالگری : در صورتی که پزشک در طول غربالگری پولیپی مشاهده کند با انبر آن را خارج می نماید همچنین می تواند مایعی در زیر پولیپ تزریق نماید تا به راحتی از بافت روده خارج گردد.
• جراحی کم تهاجمی : پولیپ هایی که بزرگ هستند ( قادر به خارج نمودن از طریق غربلگری نباشد) را می توان از طریق جراحی کم تهاجمی خارج نمود.

چگونه می توان از پولیپ روده جلوگیری کرد؟

به طور کلی می توان گفت هیچ راه قطعی جهت پیشگیری از پولیپ روده وجود ندارد با این حال تغذیه و ورزش دو عامل مهم در این امر می باشد که می توان با رعایت برخی نکات در این رابطه، ریسک ابتلا به پولیپ روده را تا حد زیادی کاهش داد، برخی از این نکات بدین شرح است:

• کاهش وزن
• ورزش و تحرک
• مصرف فیبر غذایی  با میوه ها و سبزیجات
• کاهش مصرف غذاهای چرب
• عدم مصرف سیگار
• اجتناب از الکل
• مصرف کلسیم و فولات ( شیر ، پنیر و کلم بروکلی سرشار از کلسیم و نخود از منابع فولات به شمار می رود.)

کلینیک مهنا